Livia Ingram

Ze haatte het als Leda een goed punt had, want wie dacht ze wel niet wie ze was? En ze was daar vast ook heel arrogant over bezig in haar hoofd, met hoe geweldig ze wel niet was, hoe fantastisch, hoe mooi haar haren wel niet glansden, etc, etc, etc. Livia glimlachte alleen maar, want ze ging heus niet zeggen dat het een goed idee was. Stel je voor. 
 
"Ik ben echt dol op vervloekte sieraden," zei ze. "Ik heb een ring met een diamant erin die altijd wit is, behalve als je hem om je vinger schuift, dan vult hij zich langzaam met je bloed!" Maar ze wilde eens een keer iets echt gevaarlijk. "Voorzichtig zijn, Ruby," tsskte ze een beetje. "Laat je hand eens zien?" 

Over het algemeen zou Livia nooit vrijwillig naar Zweinsveld terug keren in de vakanties. Het was nou eenmaal niet de beste plek om te winkelen, als je ook naar Londen, Parijs, Milaan kon, maar als het om deze winkel ging, wilde je niet degene zijn die pas in het eerste weekend in September naar binnen stapte. Nee, dan wilde je er al eerder zijn, om de beste producten op te kopen. 
 
"Hm," zei ze, terwijl ze goed rondkeek in de winkel. "Dat kan ook betekenen dat het exclusiever is." Hoopte ze. 
 
Ze ging deze winkel echt in de brand steken als ze voor niets naar Zweinsveld was gekomen. 

Over het algemeen zou Livia nooit vrijwillig naar Zweinsveld terug keren in de vakanties. Het was nou eenmaal niet de beste plek om te winkelen, als je ook naar Londen, Parijs, Milaan kon, maar als het om deze winkel ging, wilde je niet degene zijn die pas in het eerste weekend in September naar binnen stapte. Nee, dan wilde je er al eerder zijn, om de beste producten op te kopen. 
 
"Hm," zei ze, terwijl ze goed rondkeek in de winkel. "Dat kan ook betekenen dat het exclusiever is." Hoopte ze. 
 
Ze ging deze winkel echt in de brand steken als ze voor niets naar Zweinsveld was gekomen.