Nero de Haviland

Goh, blijkbaar had hij eerder moeten laten weten dat Heaven zwanger was, want plotseling was Dolores meer dan bereid om te helpen, ze smeekte hem zelfs bijna. Dat was goed om te weten, daar kon hij vast wel wat mee doen. "Het gebeurt binnenkort," suste hij, "zo snel mogelijk, maak je maar geen zorgen. Iedereen doet zijn best om te helpen." Ja, ja, Jupiter zou vast wel op tijd thuis zijn om zijn eigen gebroed te ontmoeten. Dat hij er maar gelukkig mee mocht zijn en zo. 

"Heb je verder nog vragen?" 

Natuurlijk was het geen probleem, want op zich maakte het niet uit of ze er mee in ging of niet, het zou toch wel gebeuren. Nero glimlachte tevreden. 

"Ah, Jupiter," knikte hij naar haar, want ach, die informatie kon hij haar wel geven. "De oudste." Want eigenlijk wist hij niet of ze wist wat de volgorde van zijn kinderen was. Maakte dat uit? "Zijn vrouw is zwanger, dus hij is erg dankbaar." 

Hij had eerlijk gehoopt dat ze minder... vervelend was. Zo nieuwsgierig, zo vol vragen over wat ze moest doen, wat hij van haar verwachtte. "Je hoeft niets te doen," suste hij. "Het is een klein iets, je hebt wel eens van bloed doneren gehoord?" Het was soortgelijk!

Maar dan niet echt, maar ach, dat hoefde zij niet te weten. 

Ze wilde graag helpen, nou, dat was fijn, want kijk, het was ook gewoon gebeurd als ze niet had willen helpen, maar hij hield er wel van om mensen soms te moeten overtuigen over het een of ander. Het was goed om te weten hoe ver hij iemand kon duwen. "Dolores," zei hij dus ook hartelijk en hij nam haar hand dankbaar vast. "Wat fijn om te horen, dat doet me echt goed. Ik zal laten weten dat ze je morgen op kunnen halen." 

Ze hoefde heus niet te weten waarom. Ze had toestemming gegeven! 

Ja, bidden, daar had hij veel aan. Kijk, hij was ook Katholiek, hoor, ging netjes naar de kerk (misschien niet elke zondag, maar toch vaak genoeg), deed zijn donaties, biechtte zijn zonden op, maar Dolores die voor zijn gezin bad, daar schoot Jupiter niets mee op. 

Nero glimlachte. "Oh, je hoeft ook geen kennis van geneeskunde te hebben," zei hij, warm, "maar er is iets wel iets dat je kunt doen. Wil je je broer graag helpen?" 

Ja," knikte hij, want het was beter als het serieus klonk. Daarbij was het ook serieus, misschien dat Jupiter niet op het randje van de afgrond stond, maar wel op het randje van de afgrond van zijn reputatie en dat was al erg genoeg. "Er is iets mis met zijn hoofd," zuchtte hij. "Al die precieze medische termen weet ik ook niet uit mijn hoofd, maar hij heeft hulp nodig." 

Hij glimlachte warm naar Dolores. "Jij wilt wel helpen, toch?" 

Nou, goed, goed om te horen dat alles goed met haar ging. Het zou hem eerlijk gezegd niet heel veel uitmaken als dat niet het geval was, sorry Dolores, ze was nou eenmaal niet echt zijn dochter. Hij had al moeite met het merendeel van de kinderen die hij met Elizabeth had, dus een dochter die hij überhaupt nooit had zien opgroeien was nou eenmaal niet één waar hij echt mee bezig was. 

Behalve als hij haar kon gebruiken, dan. 

"Wat fijn om te horen!" glimlachte hij warm. "Ik ben blij dat het hier zo goed met je gaat." Ja, ja. "Met mij gaat het goed, maar met mijn gezin..." Hij slaakte een diepe zucht. "Je broer is ernstig ziek." 

Zomer 1842 - Het klooster

Het was zomer in Engeland, maar hier op het eiland zou je er eigenlijk nauwelijks wat van merken. Kwam natuurlijk omdat ze midden in de zee lagen, met de golven die nog hard tegen de kust aan sloeg. Natuurlijk kon je met magie er nog een behaaglijk huis van maken, of klooster, in dit geval, maar hij zag tot zijn tevredenheid dat niemand daar aan gedacht had. Of het expres niet had gedaan, kon natuurlijk ook. Het was nou eenmaal een klooster, niemand hoefde hier comfortabel te zijn. Dat was niet Goddelijk. 

Maar wel verdomd vervelend als je hier op bezoek was, dus Nero moest zelf de moeite nemen om een vuur aan te steken in de open haard van deze wachtkamer, terwijl de Zuster zijn dochter ophaalde. En ah, daar was ze. 

"Dolores," glimlachte hij warm naar haar en hij nam zelfs van de gelegenheid gebruik om naar voren te stappen en haar een kus op haar wang te drukken. "Hoe gaat het met je? Heb je al wat vriendinnen gemaakt in het klooster?" 

Privé!