Dylan Thwaite

"Tuurlijk, ik zal je altijd helpen Poppy"

"Nee tuurlijk, maar ze moet denken dat het de beste keuze is om te vertrekken". Hij grijnsde opgewekt naar zijn zusje, "ze is niet zo slim als ze denkt, dus trapt er vast in!"

"Misschien kan ik haar zeggen dat ze het moet vragen aan een docent, als ze niet wil dat ik haar te veel consequenties geef"

"Misschien moet ze maar naar Huffelpuf, dan zit ze ver weg van jou toren"

En dichtbij hem, maar wel ver weg genoeg

Wil je... wisselen van afdeling?" Dat viel vast te regelen

"Ik zorg dat ze niet meer bij je in de buurt durft te komen"

"Ik beloof je dat je niks overkomt"

"Ja, ik begrijp het ook niet. Maar ze moet jou er niet mee lastig vallen"

"Tuurlijk niet, waarom denk je dat?" Vroeg hij, iets te snel

"Denk je?!" Vroeg hij hoopvol geschrokken

"Ik heb echt geen idee. Ze lijkt wel een obsessie te hebben"

En dat vond hij absoluut niet stiekem wel leuk hoor! 

"Ja, ze klaagt de hele tijd dat ik haar lastig val. Maar ze loopt de hele tijd achter mij aan!"

Het ging van kwaad tot erger! Niet alleen werd zijn zusje gestalkt door Peggy, nu bleek ook nog dat er tegen haar geschreeuwd werd. "Ze is niet helemaal goed hoor", mompelde hij boos. 

Boos op Peggy, niet op Poppy

"We gaan het regelen", beloofde hij haar.

"Ik kan zeggen dat ik haar toets-antwoorden heb zien stelen? Dan houden docenten misschien op met haar voortrekken"

"Had je iets in gedachten?" Hij kon zelf wel iets bedenken hoor, maar hij was benieuwd waar zijn zusje mee zou komen 

Hij zuchtte even want het was een risico, hij wilde die badge echt niet kwijt. Het was een fijn gevoel van macht dat hij niet bereid was op te geven. Maar, het was wel een goed plan. Als het lukte..

"Oke, we kunnen het proberen" gaf hij haar toe. Het was erg moeilijk nee te zeggen als ze zich zo verdrietig tegen hem aan nestelde. 

"Poppy!" Wanhopig keek hij zijn zusje aan, hij vond het verschrikkelijk als ze huilde, het brak zijn hart. "Tuurlijk geloof ik je, maar zoals je zegt docenten niet en ik wil mijn badge niet kwijt. Als ik hoofdmonitor kan blijven dan kan ik haar elke keer als ze je lastig valt straf geven. Anders maar een keer".

Hij sloeg zijn arm om zijn zusje heen in hoop haar te kalmeren. 

Hij wilde er zeker iets aan doen! Als het op zijn zusje aankwam wilde hij eigenlijk alles voor haar doen.

Plus, het was niet vervelend om Peggy eens een lesje te leren.

"Dat kan  Je moet volgende keer dat het gebeurd direct naar mij komen. Dan mag ik haar straf geven"

"Dit is echt oneerlijk!" Waarom deden docenten er niks aan dat zijn zusje gepest werd? "Denk je dat als papa een brief schrijft dat het helpt?"

"Waar slaat dat nu weer op. Jij bent ook slim?!" Niet slimmer dan Peggy waarschijnlijk.. maar die was ook een stuk ouder

"En de leraren doen daar niks aan?"

Incapabele klootzakken

"Doet ze dit vaker?"

Ja, dat klonk wel als Peggy. "Ze moet zich helemaal niet met ons - met jou - bemoeien"

“Margaret Hutson?” Hij schrok even op bij die naam, wat had zijn zusje met Peggy te maken!? “Die is inderdaad stom. "Maar hoezo vind jij dat?”