Sascha Baker

En nu had ze haar handen vol en kon ze haar sowieso niet meppen. Ze voelde de pure paniek over haar heen spoelen, maar Neptunus zou het fixen, toch? Neptunus zou haar helpen. Die had vast wel vrienden die hen wilden helpen, toch? Waar moest ze haar spullen in hemelsnaam gaan zetten. Ze riep een geïrriteerde "UGH!" uit voor ze met haar kat en al verdwijselde naar Neptunus' deur waar ze met haar hoofd tegen de deur aan bonste. Haar moeder zou het haar niet in dank afnemen, maar waar moest ze anders heen? Bij haar mama werd ze altijd doodongelukkig. Neptunus zou haar helpen. 

Sascha en Christa uitgeschreven

WAAROM MOEST ZE DAT NU ZEGGEN! Ze was net zo erg als de familie zei. En ze had nog wel gelooft in de goedheid in het hart van Christa. Ze bedekte even haar oren nadat die dat vuile woord zei, schudde haar hoofd. Ongelovelijk. Ze was ongelovelijk. Ordinaire trien. Er was echt een steekje bij haar los. Even wilde Sascha haar heel hard meppen, maar besloot ze toch dat het haar niet waard was. Ze zou nooit verbeteren.

Dus greep Sascha haar kat uit haar favoriete hoekje en negeerde haar klauwen die in haar nek staken terwijl ze met haar andere hand haar koffer dicht deed, om naar Christa terug te keren, het geblaas in haar oor negerend. "Ik zal van de week langskomen om alles op te halen. Ik stuur je een uil." Zei ze bits, alsof Christa nooit wat voor haar betekent had.

Sascha vond vooral dat haar nicht verschrikkelijk bezig was, zeker toen ze één van haar kopjes EXPRES kapot sloeg. HALLO? Sascha's mond viel open en ze stuifde naar de woonkamer. "TRUT! FIX DAT!" Riep ze en wees ziedend naar het kopje. 

"Ik mocht het eigen maken!" Gilde ze terug. "En ik zeg nu dat je niks weg mag gooien, dus je blijft er af." Zij had er tenminste eerlijk voor gewerkt!

Audible. GASP.

"YOU WOULDN'T!" Riep Sascha, terwijl ze haar hoofd uit het deurgat terug naar Christa stak.

Oh. NOU! DAN! 

"Als ik er niet tegen kan dat mijn lieve nichtje opgegroeid is en een hoer is geworden?!" Beet ze haar toe, en voelde haar gezicht roder worden. "Nou, dan ga ik maar weg!" Maar dan moest ze eerst een nieuw appartement vinden... Neptunus, die zou haar vast helpen. En dus keerde ze zich om een tas ruw in te beginnen pakken. "Ik kom alles snel halen. Ondertussen geen zaken doen op mijn bank!" Sneerde ze naar haar zus zonder op te kijken van haar inpakwerk. Waar was haar kat? 

Maar zo bedoelde ze het helemaal niet! En ze was ook helemaal niet dom! Even wilde ze Christa weg sturen, gewoon om ruimte te creeëren, maarja. Dit was daadwerkelijk Christa's huis. "Ik ben niet dom!" Reageerde ze schel. Haar handen beefden en ze kon niet op de juiste argumenten komen. Ze hield van haar nicht, wilde betere dingen voor haar. En misschien had ze in een roes geleefd, er niet bij stil gestaan dat ze het werk nog deed. Dat ze door hier te wonen haar nichtje de prostitutie in duwde, zonder dat ze het wist. "Ik ga liever elders wonen, als het betekent dat jij hiermee stopt. Ik wil dat je het niet meer doet. Ik dacht dat je gestopt was. Ik dacht dat het jouw man was die dit betaalde, niet jouw klant!"

Oh, dat klonk inderdaad of het mogelijk was dat ze hier bleef. "Ja, ik wil hier blijven. Ik woon hier graag. Waarom doe je zo lelijk tegen me? Je weet dat ik niet oké ben met wat je deed, doet. Die mensen misbruiken je, je kan toch niet vinden dat ik dat maar goed keur?" Straks geraakte ze nog zwanger en dan zou het helemaal verkeerd lopen!

"Oh." Het was een klant. Dus ze deed het nog steeds? Ze voelde haar wangen wat tintelen en voelde zich wat bleek worden. Haar nichtje was nog steeds met al dat bezig. "En je bent terug... Omdat je je huis terug wilt?" Vroeg ze wat onzeker. Hoe moest dat dan? Waar moest ze dan wonen, terug bij haar mama? Ze voelde spontaan de tranen in haar ogen schieten.

Waarom deed Christa nu zo mottig? Konden ze niet gewoon vergeten dat ze dat gezegd had? Ja, ze wist dat ze ervoor betaald had, en... Wel, ze dacht dat Christa het afbetaald had dus dat ze er nog voor betaalde daar schrok ze wel van. "Ik wist niet dat je nog betaalde, ik wil wel betalen!" Zei ze vlugjes, voor ze doorging. "Het maakt nu toch niet meer uit? Het is in het verleden, het is gebeurd, je hebt dat gedaan maar nu heb je een man en is het voorbij. Ik houd niet minder van je om wat je gedaan hebt en ben blij dat ik hier wonen mag!" Konden ze ophouden over Christa's vroegere bezigheden, alsjeblieft?

Oh hemel, het ging nu wel helemaal los, dat was toch niet de bedoeling! "Tuurlijk ben ik je dankbaar! Je bent mijn nichtje en ik houd van je en door jou heb ik mijn eigen plekje. Maar je koos vroeger voor dingen die gewoon niet goed waren en ik vind dat gewoon een vies idee." Hoe fijn dat ze nu een man had in Parijs, al leek die niet echt supergoed voor haar te zorgen. Was het eten haar niet bevallen? Maar dat was toch juist zo goed volgens de verhalen? Waarom kon Christa niet begrijpen dat Sascha zich niet goed voelde bij haar beroep? Dat was net als Mike die drugs dealde. Ze hield van de mensen, maar niet van wat ze deden en als Mike een huis aan haar gegeven zou hebben zou ze ook niet de spullen houden. Fris en proper, zo hoorde een huis te voelen. Betekende niet dat ze niet van de personen hield!

Nee, natuurlijk had ze geen dingen op de spiegel gedaan, maar toch?! "Mocht ik er van jou niet mijn eigen stekje van maken? Waarom doe je nu zo moeilijk, ik vind het gewoon fijner om mijn eigen spullen te hebben." Had ze het maar moeten zeggen dat ze wilde dat Sascha haar spul zou gebruiken, dan had ze het in een opslagkubus gestoken en had Christa niets te klagen gehad. Maar goed, dat had ze ook wel gezien als ze zoals nu zomaar plots aan kwam waaien. "Wil je dat ik wegga?!?" Vroeg ze geërgerd. Wat was dit nu voor iets?

"Oh. Wilde je er nog wat van hebben? Dat wist ik niet." Dat had ze toch niet gezegd? "Ik heb alles weggegeven." Weggegooid, maar dat durfde ze nu al helemaal niet meer te zeggen nu Christa zo naar haar keek. "Ik vond het gewoon geen fijn idee dat er zaken op gebeurd waren en wilde dat niet telkens zien, voelde me er niet fijn bij." Dat kon haar nichtje toch wel begrijpen? Zelf nam ze maar een hapje van haar gebakje want dat gaf haar wat afleiding van de ongemakkelijkheid.

PURE.

PANIEK.

"Goh." Haar tafel was heus gezellig hoor, maar het was al te laat. Christa ging in haar mooie bank zitten en Sascha drukte haar lippen even tegen elkaar om maar geen geërgerd geluid te maken. Goed. Nu was het toch al naar de verdommenis en kon ze zich er maar beter bij neerleggen, voordat Christa dat als aanleiding zag om nog meer ruimte in haar huis te verstieren.

Goh, wat ze met haar oude meubels gedaan had, bij het grof vuil gezet, maar dat was zo grof. "Weggegeven." Zei ze maar, voor ze de gebakjes pakte om bij haar nichtje te gaan zitten. Niet te dichtbij, voordat de hoerigheid naar haar over kon springen. Al was Christa nu al een poos met die vriend van haar in Parijs... was dat nog zo? "Roomvarkentjes." Zei ze en nam zelf maar een klein varkentje waar ze het pootje van opslurpte. "Het gaat wel goed met Neptunus, het is even lastig voor hem nu hij zijn baan kwijt is maar ik geloof dat hij wel weer wat vind. En tussen ons gaat het ook goed." Glimlachte ze. "Hij is nog altijd heel lief tegen me." Dus. Christa. Hij wilde haar niet gewoon misbruiken en dan vertrekken! "En met jouw vriend?"

Het moment dat Sascha registreerde dat het haar nicht Christa was die voor haar deur stond spanden al haar spieren aan. Zeker toen de vrouw naar voren stapte, haar huis binnenstapte, om haar een kus te verkopen (blegh) maar toch deed ze haar best te glimlachen. "Hey, Christa." Zei ze en ze gaf haar nicht ook een korte omhelzing. "Goed hoor, met jou? Ik wist niet dat je naar Engeland ging komen, anders had ik het hier een beetje opgeruimd voor je zou komen." En had ze zichzelf mentaal erop kunnen voobereiden dat ze straks alles wat Christa aanraakte maar eens goed moest boenen.

"Ik heb het mijn stekje gemaakt. Wil je thee? Laten we aan tafel zitten, ik heb in de keuken een verhoging gemaakt." En haar tafel en stoelen waren een stuk makkelijker te reinigen dan haar stoffen bank. "En iets te eten? Ik heb voor Neptunus en mij gebakjes gehaald." Kreeg ze van haar man niet genoeg te eten ofzo? Was ze niet naar het zuiden van Frankrijk gegaan? Ach, ze zou zich vast vergist hebben, maar een beetje magertjes leek Christa wel. Goh, misschien was ze ziek geweest. Dat hadden mensen die naar een nieuwe omgeving verhuisden vaak, toch?