Sascha Baker

"Oh. Wilde je er nog wat van hebben? Dat wist ik niet." Dat had ze toch niet gezegd? "Ik heb alles weggegeven." Weggegooid, maar dat durfde ze nu al helemaal niet meer te zeggen nu Christa zo naar haar keek. "Ik vond het gewoon geen fijn idee dat er zaken op gebeurd waren en wilde dat niet telkens zien, voelde me er niet fijn bij." Dat kon haar nichtje toch wel begrijpen? Zelf nam ze maar een hapje van haar gebakje want dat gaf haar wat afleiding van de ongemakkelijkheid.

PURE.
 
PANIEK.
 
"Goh." Haar tafel was heus gezellig hoor, maar het was al te laat. Christa ging in haar mooie bank zitten en Sascha drukte haar lippen even tegen elkaar om maar geen geërgerd geluid te maken. Goed. Nu was het toch al naar de verdommenis en kon ze zich er maar beter bij neerleggen, voordat Christa dat als aanleiding zag om nog meer ruimte in haar huis te verstieren.
 
Goh, wat ze met haar oude meubels gedaan had, bij het grof vuil gezet, maar dat was zo grof. "Weggegeven." Zei ze maar, voor ze de gebakjes pakte om bij haar nichtje te gaan zitten. Niet te dichtbij, voordat de hoerigheid naar haar over kon springen. Al was Christa nu al een poos met die vriend van haar in Parijs... was dat nog zo? "Roomvarkentjes." Zei ze en nam zelf maar een klein varkentje waar ze het pootje van opslurpte. "Het gaat wel goed met Neptunus, het is even lastig voor hem nu hij zijn baan kwijt is maar ik geloof dat hij wel weer wat vind. En tussen ons gaat het ook goed." Glimlachte ze. "Hij is nog altijd heel lief tegen me." Dus. Christa. Hij wilde haar niet gewoon misbruiken en dan vertrekken! "En met jouw vriend?"

Het moment dat Sascha registreerde dat het haar nicht Christa was die voor haar deur stond spanden al haar spieren aan. Zeker toen de vrouw naar voren stapte, haar huis binnenstapte, om haar een kus te verkopen (blegh) maar toch deed ze haar best te glimlachen. "Hey, Christa." Zei ze en ze gaf haar nicht ook een korte omhelzing. "Goed hoor, met jou? Ik wist niet dat je naar Engeland ging komen, anders had ik het hier een beetje opgeruimd voor je zou komen." En had ze zichzelf mentaal erop kunnen voobereiden dat ze straks alles wat Christa aanraakte maar eens goed moest boenen.
 
"Ik heb het mijn stekje gemaakt. Wil je thee? Laten we aan tafel zitten, ik heb in de keuken een verhoging gemaakt." En haar tafel en stoelen waren een stuk makkelijker te reinigen dan haar stoffen bank. "En iets te eten? Ik heb voor Neptunus en mij gebakjes gehaald." Kreeg ze van haar man niet genoeg te eten ofzo? Was ze niet naar het zuiden van Frankrijk gegaan? Ach, ze zou zich vast vergist hebben, maar een beetje magertjes leek Christa wel. Goh, misschien was ze ziek geweest. Dat hadden mensen die naar een nieuwe omgeving verhuisden vaak, toch?