Sascha Baker

Nou, dat was niet de ervaring die zij had met die mensen. Als ze voor hen gespeeld had en naar de foyer kwam deden sommige rijke mensen net of ze voor hen persoonlijk speelde en konden ze hun muzikale mening niet voor zich houden, ondanks dat geen van hen haar bekend klonken uit de muziekwereld. Of de feestjes waar ze met Nostalgia of Paradise soms speelde, die besloten dat haar 'nee' op hun avances een hele belediging in hield. Ze had het al voorgehad dat ze een mevrouw in een groepje waar ze uitgenodigd in was had gecomplimenteerd met de uniekheid van haar jurk en toen was het plots zo ongemakkelijk, waar Sascha het helemaal niet raar bedoelt had.
 
"Oké ik ben benieuwd." Knikte ze, want ze wilde het zeker wel proberen. "En ook benieuwd naar je zaak. Wow. Je zaak. Dat is echt wel indrukwekkend dat je straks een eigen zaak hebt."

Ze knikte. "Dat zal fijn zijn, want ik wil er deel van zijn." En rijke mensen bleven rijk. Als het rijke leven echt zo saai en stom was, dan zouden ze al hun geld wel weggeven en dat deden ze niet. Helaas voor haar vroegere zelf want toen had ze wel graag meer geld gehad. Dat zat nu wel goed, gelukkig. "Dan moet je me ook tonen hoe de basis etiquette is tussen mensen van jou stand. Ik wil niet per ongeluk iemand compleet beledigen." Dat was toch wel haar grootste nachtmerrie die ze had momenteel, dat ze iets niet begreep, de verkeerde keuze maakte en dat iedereen die van Neptunus hield haar aan zou kijken alsof ze net een doos puppy's vermoord had, waardoor het met Neptunus over en uit was.

Ze hield haar schouders op, voelde zich wat ongemakkelijk. "Ik ben er gewoon een beetje bang van, denk ik. Viool spelen en het podium heeft mijn leven gered, heeft me uit de diepte van die eetstoornis getrokken. Ik heb schrik dat als ik de viool neerzet dat dat weer terug komt. Misschien biedt het leven met jou veiligheid daarvan. Dat was gewoon hetgeen wat me leven gaf. Ik zie mezelf wel als moeder, dat we een mooie grote tuin hebben waar de kinderen in spelen en dat ik lekkers aan het bakken ben en limonade maak voor jullie buiten. Dat zie ik denk ik even hard zitten. Het is gewoon anders dan ik in mijn hoofd had voor mijn leven, voordat ik jou kende. Toen was ik alleen echt daarmee bezig. En met de jongens in mijn boeken, maar die kunnen geen familie maken. Ik ken gewoon ook niks van jouw laag in de samenleving, dus dat maakt de angst ook wat groter."

Ze hield haar schouders op, voelde zich wat ongemakkelijk. "Ik ben er gewoon een beetje bang van, denk ik. Viool spelen en het podium heeft mijn leven gered, heeft me uit de diepte van die eetstoornis getrokken. Ik heb schrik dat als ik de viool neerzet dat dat weer terug komt. Misschien biedt het leven met jou veiligheid daarvan. Dat was gewoon hetgeen wat me leven gaf. Ik zie mezelf wel als moeder, dat we een mooie grote tuin hebben waar de kinderen in spelen en dat ik lekkers aan het bakken ben en limonade maak voor jullie buiten. Dat zie ik denk ik even hard zitten. Het is gewoon anders dan ik in mijn hoofd had voor mijn leven, voordat ik jou kende. Toen was ik alleen echt daarmee bezig. En met de jongens in mijn boeken, maar die kunnen geen familie maken. Ik ken gewoon ook niks van jouw laag in de samenleving, dus dat maakt de angst ook wat groter."

Oei. Als je het zo hardop zei dan klonk dat niet zo aardig, zeker ook omdat het over Neptunus's zussen ging. Ze wist dat hij erg veel om hen gaf en misschien was haar hele idee dat rijke vrouwen niks anders deden dan een beetje nutteloos zijn, op hun man wachten en shoppen niet juist, zoals zijn belevingen over haar familie niet juist was. Ze haalde haar schouders op, weigerde toe te geven dat dat exact was wat ze dacht. "Wat je zei. Vrijwilligerswerk." Dat was dan niet voor geld werken en ze begon ook wel in te zien dat het in zijn sferen niet normaal was dat de vrouw ook werkte.
 
"Ik weet niet zoveel van wat rijke vrouwen doen. Ik ken voornamelijk jou uit die sferen en een paar van mijn cliënten maar die zag ik alleen bij de overdracht van de kinderen... Maar ik zie dat het belangrijk voor je is. En ik wil dat je je fijn voelt, dus ik wil mijn best doen. Maakt het uit, wat voor vrijwilligerswerk? Of is het vrij te kiezen?Bijvoorbeeld, op de school van onze kinderen helpen, of is het zo armen helpen dat verwacht wordt? Kan ik vioolspelen voor benefietavonden?" 

It was hard to hear him cry, so she wrapped her arms around him tightly, petting his hair gently. Like a mother would. She had to push down her own anger and frustration with him, for now, anyway. Maybe she'd vent it to Rye instead. Now it felt like being mean to him was kicking him while he was down. "Just don't ever do that again, Mike. It breaks my heart. I love you, asshole." 
 
Then they just sat, watching the tree and flowers in the garden. After a while Mike invited her in for a cup of tea. She felt a little better. At least she knew. Ugh. She hated that she knew.
 
Sascha and Michael out

Mike always made mistakes. But this was something else. "You're a fucking idiot." She said, a little harsh, but she could see he really was regretful, which made her soften out after looking at him with a strict look for a few seconds. "You deserve to love yourself better than that. You know it brings you pain, that's why you do it. But you're my nephew and you're good and kind. That's how I know it fucking stings. Though I think this one should, because you really, really took the piss this time, you're worthy of love and compassion. I really want you to act on those qualities. Care for yourself like you care for me. You'd never let me do to myself what you've done to yourself. To ruin my friendships, you'd grab my hand and sit me down and tell me to take a walk, go play my violin for a bit and think about it. And you owe yourself that much. You've been bullied by our family enough for your entire life, so you shouldn't keep on bullying yourself. It hurts me to see you do it." She said, feeling tearful because she could see him at every step. Saw it so clearly now. He did drugs because it made the family talk bad about him, while making him feel good. He shagged his best friend's wife for the very same reason. It was so sad to see. 

She wanted to say it was probably for the best he hadn't sent any letters, but it did sound concerning. She didn't really know what to say to that. "I'm sure she'll be fine. She still has her child." That was what Rye had seemed heartbroken about too. "I don't think it works like that, either. I don't think it does. But I'm sure she'll get help if she needs it." She didn't know this girl, but Sascha really disliked her for what she'd done, but she wished her well. She'd only once been that deep into a dark hole and was happy she'd gotten out and didn't wish it on anyone.

Yeah, that was right. He didn't think. He just did, always had. Then she reprimanded herself for that thought. He was trying to change. But then he did these things, it was hard to keep faith. "Well obviously it was awkward." She said, slightly annoyed. "Just... Stop doing that dumb shit. You seem hell-bent on ruining yourself. It's hard to care for someone like that. It hurts me when you're hurting but this... You've put me in such an awkward conversation. Real asshole behaviour." Because now every time she wanted to talk about her family with her friend she couldn't, because he'd think of Mike. "He has a baby and everything, too." She said, pained. Little Emilia was so cute and Mike just destroyed a family.

He did feel bad. Good. He wouldn't do it again. She looked at him, but he looked at everything but her. "You were right in that. But I had to know. He's my best friend, and a good guy. A kind man, who wouldn't do something like what he'd done under normal circumstances. I couldn't just act like he didn't stab my favourite cousin." She was protective of Mike, cared for him. Why would she not confront someone who'd stabbed him, hurt him? "I'm just in shock. I know you're... you. But he was your friend?"

Oh God, that was the most awkward conversation she probably ever had with her best friend. And she had to talk to her cousin, because there were so many emotions fighting for the forefront. She loved him dearly, but he was, truly, a fucking idiot. Literally and figuratively. It was disgusting, and yet she hadn't expected more of him, but then she reprimanded herself for thinking that. Best to talk to him first, she thought, to let it out. So she'd knocked on the Hawk mansion's door, asked for Mike and asked for him to come to the back garden. She didn't think it wise to have this conversation inside of the home she used to work at. 
 
"Mike? You know I love you, and care about you. Prefacing this with that because I do and don't want you to end up in the hospital again.... What went through your mind when you hmm-hmm'd with my best friend's wife?" She couldn't even say it. 

It was hard to hear him cry, so she wrapped her arms around him tightly, petting his hair gently. Like a mother would. She had to push down her own anger and frustration with him, for now, anyway. Maybe she'd vent it to Rye instead. Now it felt like being mean to him was kicking him while he was down. "Just don't ever do that again, Mike. It breaks my heart. I love you, asshole." 
 
Then they just sat, watching the tree and flowers in the garden. After a while Mike invited her in for a cup of tea. She felt a little better. At least she knew. Ugh. She hated that she knew.
 
Sascha and Michael out

Mike always made mistakes. But this was something else. "You're a fucking idiot." She said, a little harsh, but she could see he really was regretful, which made her soften out after looking at him with a strict look for a few seconds. "You deserve to love yourself better than that. You know it brings you pain, that's why you do it. But you're my nephew and you're good and kind. That's how I know it fucking stings. Though I think this one should, because you really, really took the piss this time, you're worthy of love and compassion. I really want you to act on those qualities. Care for yourself like you care for me. You'd never let me do to myself what you've done to yourself. To ruin my friendships, you'd grab my hand and sit me down and tell me to take a walk, go play my violin for a bit and think about it. And you owe yourself that much. You've been bullied by our family enough for your entire life, so you shouldn't keep on bullying yourself. It hurts me to see you do it." She said, feeling tearful because she could see him at every step. Saw it so clearly now. He did drugs because it made the family talk bad about him, while making him feel good. He shagged his best friend's wife for the very same reason. It was so sad to see. 

She wanted to say it was probably for the best he hadn't sent any letters, but it did sound concerning. She didn't really know what to say to that. "I'm sure she'll be fine. She still has her child." That was what Rye had seemed heartbroken about too. "I don't think it works like that, either. I don't think it does. But I'm sure she'll get help if she needs it." She didn't know this girl, but Sascha really disliked her for what she'd done, but she wished her well. She'd only once been that deep into a dark hole and was happy she'd gotten out and didn't wish it on anyone.

Yeah, that was right. He didn't think. He just did, always had. Then she reprimanded herself for that thought. He was trying to change. But then he did these things, it was hard to keep faith. "Well obviously it was awkward." She said, slightly annoyed. "Just... Stop doing that dumb shit. You seem hell-bent on ruining yourself. It's hard to care for someone like that. It hurts me when you're hurting but this... You've put me in such an awkward conversation. Real asshole behaviour." Because now every time she wanted to talk about her family with her friend she couldn't, because he'd think of Mike. "He has a baby and everything, too." She said, pained. Little Emilia was so cute and Mike just destroyed a family.

He did feel bad. Good. He wouldn't do it again. She looked at him, but he looked at everything but her. "You were right in that. But I had to know. He's my best friend, and a good guy. A kind man, who wouldn't do something like what he'd done under normal circumstances. I couldn't just act like he didn't stab my favourite cousin." She was protective of Mike, cared for him. Why would she not confront someone who'd stabbed him, hurt him? "I'm just in shock. I know you're... you. But he was your friend?"

Oh God, that was the most awkward conversation she probably ever had with her best friend. And she had to talk to her cousin, because there were so many emotions fighting for the forefront. She loved him dearly, but he was, truly, a fucking idiot. Literally and figuratively. It was disgusting, and yet she hadn't expected more of him, but then she reprimanded herself for thinking that. Best to talk to him first, she thought, to let it out. So she'd knocked on the Hawk mansion's door, asked for Mike and asked for him to come to the back garden. She didn't think it wise to have this conversation inside of the home she used to work at. 
 
"Mike? You know I love you, and care about you. Prefacing this with that because I do and don't want you to end up in the hospital again.... What went through your mind when you hmm-hmm'd with my best friend's wife?" She couldn't even say it. 

Oei. Als je het zo hardop zei dan klonk dat niet zo aardig, zeker ook omdat het over Neptunus's zussen ging. Ze wist dat hij erg veel om hen gaf en misschien was haar hele idee dat rijke vrouwen niks anders deden dan een beetje nutteloos zijn, op hun man wachten en shoppen niet juist, zoals zijn belevingen over haar familie niet juist was. Ze haalde haar schouders op, weigerde toe te geven dat dat exact was wat ze dacht. "Wat je zei. Vrijwilligerswerk." Dat was dan niet voor geld werken en ze begon ook wel in te zien dat het in zijn sferen niet normaal was dat de vrouw ook werkte.
 
"Ik weet niet zoveel van wat rijke vrouwen doen. Ik ken voornamelijk jou uit die sferen en een paar van mijn cliënten maar die zag ik alleen bij de overdracht van de kinderen... Maar ik zie dat het belangrijk voor je is. En ik wil dat je je fijn voelt, dus ik wil mijn best doen. Maakt het uit, wat voor vrijwilligerswerk? Of is het vrij te kiezen?Bijvoorbeeld, op de school van onze kinderen helpen, of is het zo armen helpen dat verwacht wordt? Kan ik vioolspelen voor benefietavonden?" 

Oei. Ze zag dat ze hem gekwetst had, maar dit was wel iets waar ze een beetje van schrok. Wat moest ze dan de hele tijd doen als ze thuis was? Ze zou zich dood vervelen. Ze wilde het niet tegen Neptunus zeggen, want ze wilde hem niet kwetsen, maar ze had niet echt het gevoel dat zij en Neptunus' moeder echt eenzelfde soort persoon waren. Die het druk kon hebben met nutteloze, high-society dingen. Was het dan dat hij het idee had dat ze dacht dat hij niet voor haar kon zorgen? Zo klonk het wel even. "Ik denk heus wel dat je voor me kan zorgen, lieverd. Het is gewoon dat ik het graag doe. Wat ik altijd wil blijven doen. Gelijk hoe je was met zwerkbal. Daarnaast... Wat valt er nog aan het huishouden te doen? Alles wordt gedaan. Ik heb het al nu met jouw dienstmeid, er valt nog weinig te doen. Wat zou ik dan moeten doen de hele dag?"
 
Dit begon meer en meer benauwd te voelen. Gelijk alsof alle muren wat dichter op haar af aan het komen waren, want ze had niet gedacht dat Neptunus zou willen dat ze nooit meer op het podium ging spelen.

Oh? Hij had niet verwacht dat ze zou werken? "Oké, als ze op de basisschool zitten misschien niet, maar als ze naar zweinstein zijn, en voordat we ze hebben wil ik er ook mee verder. Het is een beetje ouderwets dat ik zou stoppen met werken als we trouwen, niet?" Zei ze, want zij vond dat maar ouderwets gedoe. Het was niet alsof ze zodra ze trouwden meteen een kind zouden krijgen, dat kon nog best een paar jaar duren, en ze had geen zin om dan maar thuis te zitten en te niksen. Tuurlijk zou ze ook voor het huis zorgen, maar dat deed ze nu ook al en het was niet alsof ze zoveel werkte dat dat haar niet meer lukte.
 
"Als ze op de basisschool zitten is het dus net wat anders, maar ook dan. Wat moet ik de hele dag doen als ik niet werk? Ik kan weer kinderjuf worden, kijken of ze hulp nodig hebben bij de basisschool of zoiets. Muziekjuf zijn in de tussentijd."

Oei. Ze zag dat ze hem gekwetst had, maar dit was wel iets waar ze een beetje van schrok. Wat moest ze dan de hele tijd doen als ze thuis was? Ze zou zich dood vervelen. Ze wilde het niet tegen Neptunus zeggen, want ze wilde hem niet kwetsen, maar ze had niet echt het gevoel dat zij en Neptunus' moeder echt eenzelfde soort persoon waren. Die het druk kon hebben met nutteloze, high-society dingen. Was het dan dat hij het idee had dat ze dacht dat hij niet voor haar kon zorgen? Zo klonk het wel even. "Ik denk heus wel dat je voor me kan zorgen, lieverd. Het is gewoon dat ik het graag doe. Wat ik altijd wil blijven doen. Gelijk hoe je was met zwerkbal. Daarnaast... Wat valt er nog aan het huishouden te doen? Alles wordt gedaan. Ik heb het al nu met jouw dienstmeid, er valt nog weinig te doen. Wat zou ik dan moeten doen de hele dag?"
 
Dit begon meer en meer benauwd te voelen. Gelijk alsof alle muren wat dichter op haar af aan het komen waren, want ze had niet gedacht dat Neptunus zou willen dat ze nooit meer op het podium ging spelen.

Oh? Hij had niet verwacht dat ze zou werken? "Oké, als ze op de basisschool zitten misschien niet, maar als ze naar zweinstein zijn, en voordat we ze hebben wil ik er ook mee verder. Het is een beetje ouderwets dat ik zou stoppen met werken als we trouwen, niet?" Zei ze, want zij vond dat maar ouderwets gedoe. Het was niet alsof ze zodra ze trouwden meteen een kind zouden krijgen, dat kon nog best een paar jaar duren, en ze had geen zin om dan maar thuis te zitten en te niksen. Tuurlijk zou ze ook voor het huis zorgen, maar dat deed ze nu ook al en het was niet alsof ze zoveel werkte dat dat haar niet meer lukte.
 
"Als ze op de basisschool zitten is het dus net wat anders, maar ook dan. Wat moet ik de hele dag doen als ik niet werk? Ik kan weer kinderjuf worden, kijken of ze hulp nodig hebben bij de basisschool of zoiets. Muziekjuf zijn in de tussentijd."

Ze fronste zelf even naar hem, want hallo, vrouwen werkten. Dit was niet 1600 waar ze zodra ze meteen als ze trouwde aan haar huis gebonden was... Al was dat in zijn kringen anders. "Ja. Voor we kinderen krijgen en als de kinderen ouder zijn zou ik dat wel willen doen zoals ik nu doe, want ik haal er veel genoegen uit." Zei ze voorzichtig, want ze vond het wel raar dat Neptunus zo bizar deed. "Mijn moeder heeft ook als kinderjuf gewerkt tot ze Dan, mijn broer, kreeg en toen ik naar school ging is ze ook weer begonnen." Haar moeder had dat ook vol plezier gedaan. "En mijn spelen geeft betekenis aan mijn leven. Ik vind het prachtig, voor mensen spelen. Ik doe het werk graag." Zei ze uiteindelijk en keek Neptunus een beetje afwachtend aan. 

Ze fronste zelf even naar hem, want hallo, vrouwen werkten. Dit was niet 1600 waar ze zodra ze meteen als ze trouwde aan haar huis gebonden was... Al was dat in zijn kringen anders. "Ja. Voor we kinderen krijgen en als de kinderen ouder zijn zou ik dat wel willen doen zoals ik nu doe, want ik haal er veel genoegen uit." Zei ze voorzichtig, want ze vond het wel raar dat Neptunus zo bizar deed. "Mijn moeder heeft ook als kinderjuf gewerkt tot ze Dan, mijn broer, kreeg en toen ik naar school ging is ze ook weer begonnen." Haar moeder had dat ook vol plezier gedaan. "En mijn spelen geeft betekenis aan mijn leven. Ik vind het prachtig, voor mensen spelen. Ik doe het werk graag." Zei ze uiteindelijk en keek Neptunus een beetje afwachtend aan. 

Ze glimlachte, want het leek alsof hij zijn passie weer terug had gevonden. En oké, ze zou hem even niet zo vaak zien, maar dat was het waard om hem zo te zien stralen. Hij leek zijn zelfvertrouwen een beetje terug te krijgen. "Dat klinkt inderdaad als een goede plek." Wauw. Neptunus met zijn eigen gezondheidscentrum. Dat hij mensen zou helpen beter voor zichzelf te zorgen, dat was toch prachtig? En ergens zat ze in haar achterhoofd met het idee dat als hij zo'n zaak had dat hij wel het idee zou kunnen hebben dat het veilig was om te trouwen... En dat deed haar ook vrij goed voelen.
 
"Je straalt." Zei ze vol trots en gaf hem een warme kus op zijn wang. "Ik zal mijn moeder zeggen wat je plannen zijn. Dat er plannen zijn voor ons. Dat ze even kan kalmeren, want ik wil nooit een herhaling van hoe ze hier binnen stormde." Ze schudde haar hoofd. "Misschien moet ik de tijd nemen waarin jij focust op het centrum om zelf te focussen op mijn muziekcarrière. Ik wil die graag op zijn hoogtepunt zien voor er kinderen komen, zodat ik me dan volledig op hen kan focussen. Maar goed, ik wil ook niet pas kinderen als ik 27 ben ofzo, dus het begint wel te dringen. Al kan ik verder ermee als de kinderen wat ouder zijn, dan heb ik een achterstand opgebouwd... Misschien zou ik dan verder kunnen met Nostalgia of Paradise, of een andere band..." Dacht ze zo hardop.