Christa Rose

"Morgen!" beet Christa terug. "Alles wat hier overmorgen nog staat, gooi ik eruit!" 

Wist Sascha ook hoe het voelde. 

"TRUT?!" brieste Christa. "BEDOEL JE NIET SLET? HOER? SNOL? LICHTEKOOI? BLIJKBAAR IS WAT IK MET MIJN KUT DOE TOCH HET ALLERBELANGRIJKSTE VOOR JE!" 

"Je begreep best wat ik bedoelde!" zei Christa, zo gefrustreerd dat ze hard haar theekopje, oh sorry, Sascha's theekopje, dat waarschijnlijk nog weggegooid zou zijn geweest ook omdat zij eraan had gezeten, neerzette. Te hard en het stomme fragiele ding ging nog kapot ook. 

Het was niet eens mooi serviesgoed, vond Christa. 

"Nou, ik dacht dat jij ook niet dingen weg zou gooien," gilde Christa boos terug, want HALLO?! Hoe hypocriet was Sascha wel niet?! 

"Wees maar snel," sneerde Christa nog naar haar toe, "want blijkbaar is het normaal om alles weg te gooien." Ze verdiende het bijna dat Christa het zou doen op haar bank! 

Deed tenminste iemand iets op die bank. 

Christa snoof, want ja, Sascha kon wel zeggen dat ze niet dom was, maar hoe was ze in vredesnaam op het idee gekomen dat Christa was getrouwd? "Je hebt niets te zeggen over wat ik wel of niet doe," sneerde ze naar haar nicht. "Dus ja, zoek maar een andere plek op als je daar niet tegen kunt." 

Christa staarde verbluft naar haar nicht, want kijk, ze had in de loop van jaren heus wel allerlei bizarre dingen gehoord uit Sascha's mond, die vaak gewoon letterlijk de woorden overnam van haar moeder en tantes zonder er bij stil te staan, maar dit sloeg echt alles. "Ben je oprecht zo dom?" vroeg ze dus. "Waarom doe ik lelijk tegen jou? Je wilt dolgraag gebruik maken van dit gratis huis, maar de dingen die ik doe om het huis te krijgen zijn zo vreselijk dat je me zo snel mogelijk weg wilt hebben! Het is mijn huis, maar al mijn spullen zijn te vies om aan te raken?!" 

"Ik ben terug omdat mijn overeenkomst voorbij is," zei ze scherp, "en ik nog niet besloten heb wat ik nu ga doen." En dat was de waarheid. Ze moest daarvoor met Gideon overleggen, maar haar afspraak daarvoor stond pas later. "Dus, je wilt dit huis wel houden? Je wilt alleen niet goedkeuren wat ik ervoor moet doen." 

Christa snoof, want eerlijk gezegd ging ze er niet vanuit dat Sascha's salaris toereikend was om echt een goed deel van de hypotheek te betalen. Daarbij had het haar ook weinig uitgemaakt, ze had gewoon toen iemand nodig gehad om het huis over te nemen en ze wist nog steeds niet echt wat haar plannen voor het komende jaar zouden zijn. Misschien zou ze blijven, misschien niet. 

Oh, nu had ze een man en was het voorbij? Christa trok een wenkbrauw op. "Dat was een klant," legde ze uit, alsof Sascha vijf jaar oud was en nergens wat van begreep. "Hij betaalde alle kosten en wat extra's voor me, in ruil daarvoor heb ik alles gedaan wat hij wilde. Moet ik ook nog details geven of begrijp je het?" 

"Je weet dat ik met die vieze dingen dit huis heb betaald?" sneerde Christa, want was Sascha echt helemaal doorgedraaid of zoiets? "En nog steeds betaal, overigens?" De hypotheek was nog niet helemaal afbetaald, dank je wel, maar ze was zelfs zo vriendelijk geweest om Sascha niet om huur te vragen. "Dus je wilt wel graag de voordelen van mijn vieze werk, maar niet eraan herinnerd worden dat dat überhaupt de reden van die voordelen was." 

Wat was er in vredesnaam mis met haar nicht? Schaamde ze zich niet dood hiervoor? 

"Daar gaat het niet om," zei Christa geërgerd, want natuurlijk had Sascha haar eigen plek ervan mogen maken! Zij kon het ook niet helpen dat ze overduidelijk een slechte smaak had in interieur, dus ga je gang, verf alles maar geel, hoor. "Het gaat erom dat je geen respect had voor mijn spullen en alles zomaar hebt weggegeven en ook nog eens doet alsof ik de meest vieze persoon op aarde ben. Was je überhaupt dankbaar?" Hallo, ze had haar een huis gegeven en Sascha had nog net niet alles overgoten met tien liter bleek. 

"Oh, goed hoor," babbelde ze vrolijk, want het had sowieso geen zin om over negatieve dingen te praten als het niet hoefde, hoor. Zo was ze opgevoed, maar zo had ze ook geleerd dat mensen dat prettig vonden, van haar wilden ze alleen maar prettige dingen horen en niets negatiefs. "Het is wennen om weer terug te zijn in Londen, hoor! Ik ben natuurlijk direct gaan winkelen." Ze keek hem even subtiel aan. "Had alleen verwacht dat mijn bankrekening wat... indrukwekkender zou zijn, zullen we maar zeggen." 

Ze giechelde. 

Alles weggegeven. Alles weggegeven! En ja, oké, ze had inderdaad niet gezegd dat ze dingen wilde houden en op zich was dat ook niet echt zo, ze had haar spullen minder gemist dan het gevoel van telkens nieuwe spullen te kunnen kopen, maar dat betekende niet dat alles zomaar weggegooid kon worden! "Er was niets mis met wat ik achter had gelaten," zei ze, een giftige toon in haar stem. "En het waren niet alleen meubels, ook kleding, parfum, spiegels! Denk je dat ik op spiegels seks heb gehad?" En sowieso?! "Als het een probleem is dat ik dit huis met mijn zaken heb betaald, hoef je hier niet te blijven, hoor." 

Sorry, weggegeven? Christa's mond viel uit een mengsel van verbazing en pure verontwaardiging open, want weggegeven? "Je hebt alles weggegeven?" Toch niet... alles? Sommige meubels waren vreselijk duur geweest! "En de rest van mijn spullen dan?" Ze had veel zelf meegenomen of zelf al verkocht, maar niet alles en Sascha zou toch niet... ze had op zijn minst toch wel begrepen hoe waardevol sommige dingen waren?! 

Het gebakje liet ze overigens liggen, ze wilde natuurlijk wel wat aankomen, maar niet teveel in één keer. 

Over Neptunus zou ze straks wel meer praten, nadat ze had uitgevonden wat Sascha met haar spullen had gedaan. 

Nou ja, zeg, Sascha leek helemaal niet blij om haar te zien! En dat terwijl Christa haar een huis had gegeven, zeg. "Oh, aan tafel?" vroeg ze, terwijl ze even een wenkbrauw optrok. "Dat is toch veel minder gezellig dan op de bank?" Bijna alsof Sascha haar helemaal niet in de woonkamer wilde hebben! Dus ze negeerde Sascha's aansporingen om naar de keuken te gaan en nestelde zichzelf gewoon op de bank. "Deze is ook nieuw, zie ik. Wat heb je met mijn oude meubels gedaan?" Niet dat ze ze per se terug wilde hebben, hoor, ze waren vast uit de mode. 

"Wat voor gebakjes heb je gehaald?" vroeg ze ondertussen. "En hoe is het met Neptunus?" Als hij straks langs kwam, zou ze wel even blijven plakken, hoor, zodat ze hem kon ontmoeten. 

Begin zomer 1842 - Christa's, sorry, Sascha's appartement

De voordeur van haar appartement was niet de eerste plek waar ze naar toe ging toen ze vrij was, hoor, natuurlijk niet. Nee, ze was eerst naar een kledingzaak gegaan om een paar nieuwe jurken te kopen, daarna naar een schoonheidssalon, een restaurant, een hotel en tadaa, de volgende dag stond ze hier, op de stoep, terwijl ze op de bel drukte. Terwijl ze wachtte op Sascha nam ze even de tijd om te controleren hoe ze eruit zag, waarschijnlijker bleker en dunner dan iemand die zogenaamd een jaar lang in Frankrijk was geweest eruit zou moeten zien, maar ach, het was Sascha, die zag dat soort dingen niet, toch?

Dus in plaats daarvan glimlachte ze enthousiast toen Sascha de deur open deed. "Hallo lieverd," zei ze, en ze gooide zichzelf direct naar binnen om op Sascha's wang te kussen. "Hoe is het met je?" Verrast keek ze rond. "Zo, het ziet er heel anders uit hier!" 

Geel.

Privé! 

Juni 1842 - een theehuis

Aan de ene kant had Christa Magisch Londen en al zijn verleidingen gemist, aan de andere kant was het overweldigend om hier weer te zijn. De zon brandde in haar ogen, er waren vreselijk veel mensen en het geluid van stemmen, muziek, geschreeuw, dieren, et cetera... ze werd er haast gek van. 

Niet gek genoeg om weer de kerkers van Purgatory in te willen duiken, hoor. 

Hoewel het eigenlijk verrassend lastig was om het gewone leven weer op te pakken. Haar appartement was in de handen van haar nicht, ze kende de laatste mode niet en de afgelopen twaalf maanden hadden toch wel enigszins hun afdruk op haar achtergelaten, hoe erg ze ook had geprobeerd om dat weg te poetsen met de crèmes die ze gisteren had gekocht. 

Daarover gesproken... 

"Ah, Gideon, daar ben je," glimlachte ze warm naar haar pooier, terwijl ze gebaarde dat hij tegenover haar kon zitten, want natuurlijk had ze niet afgesproken in één of andere bar dat rook naar goedkope bier. "Hoe is het met je? Ik heb alvast voor je besteld, ik ging er vanuit dat je gewoon koffie wilde." Gideon leek haar niet het type dat thee dronk. 

Privé!