Christa Rose

Begin zomer 1842 - Christa's, sorry, Sascha's appartement
 
De voordeur van haar appartement was niet de eerste plek waar ze naar toe ging toen ze vrij was, hoor, natuurlijk niet. Nee, ze was eerst naar een kledingzaak gegaan om een paar nieuwe jurken te kopen, daarna naar een schoonheidssalon, een restaurant, een hotel en tadaa, de volgende dag stond ze hier, op de stoep, terwijl ze op de bel drukte. Terwijl ze wachtte op Sascha nam ze even de tijd om te controleren hoe ze eruit zag, waarschijnlijker bleker en dunner dan iemand die zogenaamd een jaar lang in Frankrijk was geweest eruit zou moeten zien, maar ach, het was Sascha, die zag dat soort dingen niet, toch?
 
Dus in plaats daarvan glimlachte ze enthousiast toen Sascha de deur open deed. "Hallo lieverd," zei ze, en ze gooide zichzelf direct naar binnen om op Sascha's wang te kussen. "Hoe is het met je?" Verrast keek ze rond. "Zo, het ziet er heel anders uit hier!" 
 
Geel.
 
 
Privé! 

"Daar gaat het niet om," zei Christa geërgerd, want natuurlijk had Sascha haar eigen plek ervan mogen maken! Zij kon het ook niet helpen dat ze overduidelijk een slechte smaak had in interieur, dus ga je gang, verf alles maar geel, hoor. "Het gaat erom dat je geen respect had voor mijn spullen en alles zomaar hebt weggegeven en ook nog eens doet alsof ik de meest vieze persoon op aarde ben. Was je überhaupt dankbaar?" Hallo, ze had haar een huis gegeven en Sascha had nog net niet alles overgoten met tien liter bleek. 

Juni 1842 - een theehuis
 
Aan de ene kant had Christa Magisch Londen en al zijn verleidingen gemist, aan de andere kant was het overweldigend om hier weer te zijn. De zon brandde in haar ogen, er waren vreselijk veel mensen en het geluid van stemmen, muziek, geschreeuw, dieren, et cetera... ze werd er haast gek van. 
 
Niet gek genoeg om weer de kerkers van Purgatory in te willen duiken, hoor. 
 
Hoewel het eigenlijk verrassend lastig was om het gewone leven weer op te pakken. Haar appartement was in de handen van haar nicht, ze kende de laatste mode niet en de afgelopen twaalf maanden hadden toch wel enigszins hun afdruk op haar achtergelaten, hoe erg ze ook had geprobeerd om dat weg te poetsen met de crèmes die ze gisteren had gekocht. 
 
Daarover gesproken... 
 
"Ah, Gideon, daar ben je," glimlachte ze warm naar haar pooier, terwijl ze gebaarde dat hij tegenover haar kon zitten, want natuurlijk had ze niet afgesproken in één of andere bar dat rook naar goedkope bier. "Hoe is het met je? Ik heb alvast voor je besteld, ik ging er vanuit dat je gewoon koffie wilde." Gideon leek haar niet het type dat thee dronk. 
 
 
Privé! 

Alles weggegeven. Alles weggegeven! En ja, oké, ze had inderdaad niet gezegd dat ze dingen wilde houden en op zich was dat ook niet echt zo, ze had haar spullen minder gemist dan het gevoel van telkens nieuwe spullen te kunnen kopen, maar dat betekende niet dat alles zomaar weggegooid kon worden! "Er was niets mis met wat ik achter had gelaten," zei ze, een giftige toon in haar stem. "En het waren niet alleen meubels, ook kleding, parfum, spiegels! Denk je dat ik op spiegels seks heb gehad?" En sowieso?! "Als het een probleem is dat ik dit huis met mijn zaken heb betaald, hoef je hier niet te blijven, hoor." 

Sorry, weggegeven? Christa's mond viel uit een mengsel van verbazing en pure verontwaardiging open, want weggegeven? "Je hebt alles weggegeven?" Toch niet... alles? Sommige meubels waren vreselijk duur geweest! "En de rest van mijn spullen dan?" Ze had veel zelf meegenomen of zelf al verkocht, maar niet alles en Sascha zou toch niet... ze had op zijn minst toch wel begrepen hoe waardevol sommige dingen waren?! 
 
Het gebakje liet ze overigens liggen, ze wilde natuurlijk wel wat aankomen, maar niet teveel in één keer. 
 
Over Neptunus zou ze straks wel meer praten, nadat ze had uitgevonden wat Sascha met haar spullen had gedaan. 

Begin zomer 1842 - Christa's, sorry, Sascha's appartement
 
De voordeur van haar appartement was niet de eerste plek waar ze naar toe ging toen ze vrij was, hoor, natuurlijk niet. Nee, ze was eerst naar een kledingzaak gegaan om een paar nieuwe jurken te kopen, daarna naar een schoonheidssalon, een restaurant, een hotel en tadaa, de volgende dag stond ze hier, op de stoep, terwijl ze op de bel drukte. Terwijl ze wachtte op Sascha nam ze even de tijd om te controleren hoe ze eruit zag, waarschijnlijker bleker en dunner dan iemand die zogenaamd een jaar lang in Frankrijk was geweest eruit zou moeten zien, maar ach, het was Sascha, die zag dat soort dingen niet, toch?
 
Dus in plaats daarvan glimlachte ze enthousiast toen Sascha de deur open deed. "Hallo lieverd," zei ze, en ze gooide zichzelf direct naar binnen om op Sascha's wang te kussen. "Hoe is het met je?" Verrast keek ze rond. "Zo, het ziet er heel anders uit hier!" 
 
Geel.
 
 
Privé! 

Juni 1842 - een theehuis
 
Aan de ene kant had Christa Magisch Londen en al zijn verleidingen gemist, aan de andere kant was het overweldigend om hier weer te zijn. De zon brandde in haar ogen, er waren vreselijk veel mensen en het geluid van stemmen, muziek, geschreeuw, dieren, et cetera... ze werd er haast gek van. 
 
Niet gek genoeg om weer de kerkers van Purgatory in te willen duiken, hoor. 
 
Hoewel het eigenlijk verrassend lastig was om het gewone leven weer op te pakken. Haar appartement was in de handen van haar nicht, ze kende de laatste mode niet en de afgelopen twaalf maanden hadden toch wel enigszins hun afdruk op haar achtergelaten, hoe erg ze ook had geprobeerd om dat weg te poetsen met de crèmes die ze gisteren had gekocht. 
 
Daarover gesproken... 
 
"Ah, Gideon, daar ben je," glimlachte ze warm naar haar pooier, terwijl ze gebaarde dat hij tegenover haar kon zitten, want natuurlijk had ze niet afgesproken in één of andere bar dat rook naar goedkope bier. "Hoe is het met je? Ik heb alvast voor je besteld, ik ging er vanuit dat je gewoon koffie wilde." Gideon leek haar niet het type dat thee dronk. 
 
 
Privé!