Papa. Papa. Harold bevroor als vanzelf, staarde naar zijn broertje terwijl die woorden langzaam bij hem naar binnen drongen. Hij had gewoon een brief gestuurd naar papa en hij verwachtte antwoord.
Zodra hij weer kon bewegen, gluurde hij direct naar zijn moeder, die stamelend om een reden vroeg, maar god, Harold wilde de reden niet eens weten. Het zou toch alleen maar problemen opleveren, hun vader was dood (al dat niet letterlijk) en hij zou nooit weer in hun leven kunnen komen en waarom kon niemand dingen eens een keer laten rusten??? Hoe moeilijk was het om gewoon niet over pijnlijke dingen te praten!
"Ik wil later nog naar de Wegisweg toe voor wat schoolspullen," deed hij een hele dappere poging om het gesprek van onderwerp te laten veranderen. "Wil je ook mee, Stephen? Of moet ik iets voor je meenemen?"
Esme Fuentes reacted to Harold Silvershore in [1842]"Is er een brief voor me?"